ارتقاء کیفیت فضایی پارک های شهری به منظور افزایش تعاملات اجتماعی شهروندان‎ ‎‏(نمونه موردی پارک های شهر ‏گرگان)‏

در سال‌های اخیر به دلیل رشد شهرنشینی و زندگی مکانیکی افراد با انزواطلبی و کاهش تعاملات ‏اجتماعی روبه‌رو هستند و پارک‌ها به‌عنوان یکی از فضاهای مهم شهری نقش به سزایی در افزایش ‏تعاملات اجتماعی میان افراد را ایفا می کنند. به همین دلیل ضرورت دارد پارک‌های شهری به‌گونه‌ای ‏طراحی شوند تا به نیاز تعاملات اجتماعی میان افراد پاسخ دهند. از این رو پژوهش حاضر به منظور ‏ارتقاء تعاملات اجتماعی افراد به بررسی رابطه کیفیت فضایی با تعاملات اجتماعی شهروندان در پارک ‏های شهری می پردازد. روش انجام پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی می‌باشد که برای جمع‌آوری ‏داده‌های موردنیاز از روش پیمایشی استفاده‌شده است. داده‌ها از طریق 359 پرسشنامه که به‌صورت ‏کاملاً تصادفی از میان مراجعه‌کنندگان به سه پارک ملت، شهر و چاله باغ در شهر گرگان به‌دست‌آمده ‏است و با روش‌های آماری توصیفی و تحلیل همبستگی پیرسون،‎ ‎و تحلیل رگرسیون خطی تجزیه‌و ‏تحلیل‌ها صورت گرفت. نتایج نشان داد که کیفیت فضایی پارک‌های شهری بر تعاملات اجتماعی افراد ‏تأثیرگذار است و مؤلفه‌های کیفیت فضایی خوانایی، نفوذپذیری، گوناگونی، انعطاف‌پذیری، سرزندگی و ‏تناسبات بصری با تعاملات اجتماعی ارتباط معناداری دارند و مؤلفه گوناگونی در سطح بالاتری نسبت ‏به بقیه مؤلفه‌ها قرار دارد. در نهایت با توجه به چهار مولفه گوناگونی ،خوانایی،سرزندگی و نفوذپذیری ‏که تاثیر گذاری بیشتری بر تعاملات اجتماعی دارند، به ارائه راه‌کارها و پیشنهاد‌هایی جهت افزایش ‏تعاملات اجتماعی میان شهروندان در پارک‌های شهری پرداخته شد.‏